تیر و کمال ( پرتاب پانزدهم )

خدا، به نامش

سلام و درود، دربینِ بس بودن و نیاز داشتن به ادامه و بیشتر از آن، یک مرز نازک وجود دارد.

نازک تر از مو؟

روی این تارِ ظریف و باریک باید مانند یک بندباز خود را تراز کنیم با چوبی که یک سر آن بسنده کردن و قناعت است و سر دیگر آن گرایشات به بیشتر ها و زیاده خواهی می باشد.

همانگونه که بزرگان و دانایان می گویند، تو مو بینی من پیچش مو...

بس و بسیار

بس بودن تا جایی که جلوگیری از پیشرفت نکند و بسیار خواستن تا هنگامی که در طمع و زیاده خواهی فرو نرویم، این گونه ترازوِ رفتارمان را در تلاش برای خ خ همسنگ و برابر می کنیم.

اما ساده نبود ولی سخت هم نیست.

پرتاب پانزدهم به هدف خورد و سپاس از شما برای پرداختن زمان خود به این نگارش.

پرتاب بعدی در مورد چیست؟

چنان چه سخنی و پیشنهادی در مورد این تیر اندازی دارید، همینجا با من در میان بگذارید که خوشحال می شوم.